211138
Książka
W koszyku
(Historia)
Przez lata mówiono o nich i pisano źle, najczęściej jednak milczano. Jedni jako "wrogowie ustroju" nie mieścili się w peerelowskiej historiografii, inni zginęli z rąk NKWD czy UB. Wykreśleni z historii żołnierze września 1939 i podziemia po wojnie - jeśli ją przetrwali - musieli żyć w skrajnej nędzy. Jeśli poszli do podziemia i zostali zgładzeni, to rodzinom nie było wolno odnaleźć straconych albo położyć kwiatów na ich grobach. Na tę książkę składają się opowieści o kapitanie Franciszku Dąbrowskim, majorze Macieju Kalenkiewiczu ps. Kotwicz, generale Kazimierzu Tumidajskim ps. Marcin i kapitanie Julianie Grunerze.
Ich życiorysy przez wiele dziesięcioleci pomijano milczeniem albo fałszowano. Prawdę o ich służbie dla Rzeczpospolitej, a także o tym, jak i z czyich rąk zginęli, najczęściej wykreślał ołówek cenzora. Milczano o białej fladze wywieszonej na Westerplatte w drugim dniu walki, o ostatniej bitwie Armii Krajowej pod Surkontami, o śmierci w czasie strajku głodowego komendanta Okręgu Lubelskiego AK, podstępnie wywiezionego do obozu w ZSRR. Nie wolno było wspominać o miejscu pochowania ostatniego komendanta Narodowych Sił Zbrojnych, zabitego strzałem w tył głowy w więzieniu mokotowskim, i wielu innych sprawach, za którymi kryli się prawdziwi bohaterowie. Ale Wyklęte życiorysy to książka nie tylko o tych odważnych do końca mężczyznach. To także opowieść o wspaniałych kobietach, które przez wiele powojennych lat wbrew decyzjom komunistów prowadziły prywatną wojnę o odnalezienie mężów, ojców lub braci.
Status dostępności:
Filia Os.Stałe - dorośli
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 94(438).082.2 a/Dru (1 egz.)
Strefa uwag:
Uwaga dotycząca bibliografii
Bibliogr. s. 471-475. Indeks.
Recenzje:
Pozycja została dodana do koszyka. Jeśli nie wiesz, do czego służy koszyk, kliknij tutaj, aby poznać szczegóły.
Nie pokazuj tego więcej