SOWA OPAC : Miejska Biblioteka Publiczna w JaworznieKatalog centralny - Ludzie stamtąd

Contrast:

Font size:

Book

In basket

rate

Ludzie stamtąd / Maria Dąbrowska. - Wydanie 14. - Warszawa : Spółdzielnia Wydawnicza "Czytelnik", 1987. - 148, [2] s. ; 21 cm.

Author

Dąbrowska Maria (1889-1965).

Form of Work

Książki Proza

Demographic Group

Literatura polska

Genre/Form

Powieść

zob. w.bibliotece.pl

Availability:

Wypożyczalnia dla Dorosłych

There are copies available to loan: sygn. 821.162.1-3 a/Dąb (2 egz.)

Filia Podwale

All copies are currently unavailable

Filia Podłęże I - dorośli

All copies are currently unavailable

Filia Os.Stałe - dorośli

All copies are currently unavailable

Filia Bory

All copies are currently unavailable

Filia Dąbrowa

There are copies available to loan: sygn. 821.162.1-3 a/Dąb (1 egz.)

Filia nieczynna z powodu remontu. Przepraszamy za utrudnienia.

Filia Gigant

There are copies available to loan: sygn. 821.162.1-3 a/Dąb (1 egz.)

Filia Szczakowa

There are copies available to loan: sygn. 821.162.1-3 a/Dąb (1 egz.)

Filia Byczyna

There are copies available to loan: sygn. 821.162.1-3 a/Dąb (1 egz.)

Filia Jeziorki

There are copies available to loan: sygn. 821.162.1-3 a/Dąb (1 egz.)

Reviews:

Można pisać o ludzkich dramatach. Można bohaterów swoich książek umiejscawiać w wielkich miastach, w których to, będąc trybikiem zarobkowej codzienności, wpadają w depresję dobrobytu, w zgorzknienie i wieczny niedosyt. Można, poprzez postaci książkowe leczyć siebie, co stosuje wielu pisarzy. Ale… Ale można pisać, jak Maria Dąbrowska i nie szukać w tekście niczego innego, poza pięknem i wartościami samymi w sobie. Można czytać klasykę polską i czytelniczo przepaść. (...) A to mówi samo za siebie.
Oto majątek Rusociny i chłopi i służba i państwo, posiadacze ziemscy, magnaci z wyższej klasy społecznej, lecz to nie o nich pisze autorka, choć o nich wspomina. Dąbrowska wchodzi pomiędzy biedotę, pomiędzy troski i strach zwykłych ludzi, którzy pracują dla tych majętnych. Już mają, a jakby wszystko gdzieś ucieka i ulatnia się, jak poranna mgła. Mężczyźni piją, wręcz chlają, przynoszą wstyd i sobie i żonom. Zapłata za pracę odpływa alkoholową rzeką, do rąk żon nie trafia nic. A to one prowadzą dom… A gdy mogą skupić się na sobie i poczuć kobiecość, którą jeszcze w sobie mają, w oczach innych są egoistkami i ladacznicami. Są puszczalskimi bez godności, jakby miały żyć dla innych, nie dla siebie.
Kobiety – to głównie na nich skupia się Dąbrowska. One czekają nocną porą na męża, na syna, na córkę, której nie ma o północku. One gotują strawę, tęsknią, doją krowy, wyciągają jajka z gniazd w kurniku. To one płaczą i martwią się o jutro. To one rodzą i wykarmiają. To one przędą życie swoje i całej rodziny, bo mąż jest (daleko…) gdzieś z boku, nieobecny i nieprzydatny.
Dąbrowską pisze prostymi słowami, pomiędzy które ty wrzucasz swoje czytelnicze łzy. Jedną po drugiej. Wiejskość i szarzyzna opowiadań tak bardzo wnika w twoją czytelniczą duszę, tak wżera się w umysł, że mimowolnie integrujesz się z bohaterami. Najczęściej z kobietami właśnie. I choć „oni nic nie majom”, to dziewuchy marzą, bo „powiedziałeś, że mnie weźniesz, ino z pola żyto zeżniesz…”, ale cóż robić, gdy baby prawią „Jak bydziesz zanadto po jego woli, to ani się obejrzysz, jak ci powi: -pójdziesz – jakby psu”. To mężczyźni są górą…Kobiety są ledwo uzupełnieniem. One nadają wartość mężczyznom i istnieją tylko dla nich.
W opowiadaniach Dąbrowskiej silny akcent pada na kobiety. To one żyją, patrzą, słuchają i gadają o wszystkich sprawach pogodnie i bez osłonek. „Życie było dla nich, jak ogród w listopadzie, gołe i była w nim ta sama, ostateczna piękność”.
Autorka niemalże szepcze do ucha matek, żon i córek – kobieto, pamiętaj o sobie, bo to ty jesteś ważna. Maria Dąbrowska porusza delikatne struny kobiecości i wrażliwości w tobie. Gra na nich sentymentalną muzykę, która wzrusza i której nie możesz puścić mimo uszu.
„Ludzie stamtąd” są tak naprawdę o nas. O ludzkich psychikach, marzeniach i pragnieniach. O ucisku, łzach, ale i o pokorze, o buncie, ale i niezgodzie na podział, na biedę i na brak przyszłości. Bohaterowie żyją dniem obecnym, a marzą przy wieczornych strawach, czasem w łóżkach, przed snem, gdy ciepła skóra ciała przytłoczona puchatą pierzyną sprzyja pragnieniom. „Można być wszędzie, jakby u siebie w domu… tu w chałupie i tam… Ale można być też, jak dzikie ziele w ogrodzie o pięknych kwiatach”.
#agaKUSIczyta

ISO 2709

Linear report

Author's index

Subject index

The item has been added to the basket. If you don't know what the basket is for, click here for details.

Do not show it again